زخم دلت ...

اوف بر این مــردم ،

که زخـــم دلـــت از آنها ،

بزرگتر از زخم ســرت است ...

دور باید شد از این خاک غریب ...

گاهـی روحــم عاصی می‌شود ،

گاهی دلش می‌خواهد ،

کفش‌هایش را در بیاورد ،

یواشکـی ،

پاورچین پاورچین ،

از این جسم خاکی دور شـود ؛

آقای کریمان

امشب ضرب المثلها تغییر می‌کند ،

هر چقدر هم گــدا کاهل بُود ،

ولی آقـا کریـــم است ...

صدایت می‌کنم ...

اگر جوابم ندهی ،

به اســم دیگرت صدایت می‌کنم ؛

آنقدر صدایت می‌کنم ،

تا دلـــم لایق پاسخت شود ؛

یا رحمان و یا رحیم و یا حمید ...

سپاس خـدای را ...

سپاس خـدایی را سزاست ،

که تا صدایش می کنم ،

پاسخم می‌گوید ... ؛

اگرچه وقتی او مرا صدا می‌زند ،

من کوتاهی می کنم ...؛

مشترک مورد نظر

تــو ،

تنها مشتــرک مورد نظــر هستی ،

که همیشه ،

در دستــرسم هستی ...

لیس کمثله شی...

هیچ کس ،

برای مــن ،

تــــو نمی‌شود ... ،

الذی لیس کمثله شی...

احتیاج

من به دنیای تو محتاجم ،

و تو ،

مثل این سایه‌ی افتاده به من ...

آدم شدن محال است

گاهی،

مــردم چه انتــظارهایی دارند ؛

انتــظـار آدم بودن !! ؛

آدم کجا بود ؟ ،

گویند: مُلا شدن چه آســـان ،

آدم شدن محـــال است ...

تهدید

تهدیدت می‌کنم به بد شدن ؛

شاید ،

به یاد گذشته‌ها ،

کمی قدر خوبی‌هایم را بدانی ...