حاجت روا ...

دیشب به حرم خواهر امام رفته بودم ،

کنار ضریح مبارک خانم بودم که دیدم جوانی آمد کنارم و ضریح را گرفت ؛

درست نمی‌توانست صحبت کند ،

زبانش کلمات را درست تلفظ نمی‌کرد ؛

با همون حالش اول یک پانصد تومانی انداخت در ضریح ،

سپس با لهجه گیلکیش شروع کرد به حرف زدن ؛

میگفت: خــانم ، به دادم برس ، حدود چند ماهه بیکارم . به خدا میخوام نون حلال برای زن و بچه ام ببرم. نذار دستم رو جلوی برادرام دراز کنم ... ؛

هنوز حرفهایش تمام نشده بود که یکدفعه کسی صدایش کرد ،

به او گفت: چکار میتوانی بکنی!؟ چکاری بلدی؟ ؛

خلاصه هنوز یک دقیقه هم از عرض حاجتش نگذشته بود که من شاهد بودم حاجت روا گشت ... ؛

از آن زمان حالم متحول شد ؛

احساس کردم این پیامی بود برای من ... ؛