آدم کبریتی

بعضیها مانند کبریت می‌مانند ؛

خودشان ارزش چندانی ندارند ؛

ولی می‌توانند یک زندگی را به آتش بکشند ...

تنهایی

آدم‌ها تـــو را نمیفــــهمنـد ؛

تنــــها ترجمـه‌ات می‌کننـد ،

آنهـم بــه زبان خودشـان ...

این دوره زمانه

در این دوره زمانه ؛

انگار آدم ها ،

بیشتر به دست هم پــیـر می‌شوند ؛

تا به پــای هم ...

از تلـخ ترین‌ها

از تلـخ ترین قسمت‌های زندگی ،

آنجاست که ،

آدم بــه خــودش میگـوید: ،

چــه فکـر می‌کردم ،

چـــه شــــد ...

نون به نرخ روز خور ...

این روزها ؛

بعضی از آدمها ؛

فقط فـعـل‌هایی را صـرف می‌کنند ،

که برایشان صـــرف داشــته باشــد ...

نور امید

در میان پریشانی‌های خاطر ،

از میان سیاهی‌ها ؛

نور امید به تو ،

هنوز در دل من می‌درخشد ...

حکایت من

حکایت من ،

حکایت کسی است که ؛

عاشق دریا بود ، اما قایق نداشت ؛

دلباخته‌ی سفـــر بود ، اما همسفر نداشت ؛

زجــرها کشید ، اما ضجه نزد ؛

بغض داشت ، اما اشک نریخت ؛

حکایت من حکایت داستان عشقی‌ست که ،

فـرهادش دیگر عاشـق نیست ...

بماند

گاهی ،

غصه‌هایی هم هست که ،

هیچگاه قابل بیان نیست ؛

 

گرچه گفتنشان به کسی که همیشه گوش شنوایی بوده برایت ،

 

می‌تواند کمی از سنگینیش بکاهد ؛

 

اما وقتی به غمگین شدن او فکر می‌کنی ،

 

ترجیح می‌دهی همه‌ی غصه‌هایت بماند برای خودت ...

 

صفر باش

همان صفر باش ؛

همان دایره ای ساده و تو خالی ،

که با حضورش روبروی هر عددی ،

آن را تا ده‌ها و صدها برابر ارزش می‌بخشد . . .

هوامو داشته باش ...

خدایا ؛

بنده ات را در پشت درهای زندگی تنها نگذار ...