فاصله

من حواس فاصله را پرت می‌کنم ،
تو فقط با من باش ... ؛

به یاد تو

من پاییزم ،

به یاد تو می‌مانم ،

برگ‌ریزانم ،

به فکر تو می‌مانم ... ؛

هر قدر می‌تونی نیا و تلافی کن! ،

اما هنوز هم من ،

به یاد تو می‌مانم ؛

هوای من

از خودت خبر بیار ،
عطر تو هوامو خوب می‌کنه ؛

چیزی بگو

چیزی بگو ،
تا عذاب رفتنت ،
کم شود برایم ؛
خود را بَد کن ،
من را دلزده کن ،
تا بیوفتی از چشمم ؛

بمون

هر بار می‌گفتم نرو ،

این بار اما ،

لازم باشد ،

حتی خواهش می‌کنم ،

فقط هر جور می‌تونی بمون ... ؛

روزه هِجر ...

روزه هجرت ،
از پای درآورده مَرا ؛
که رسد آن روز ،
با رطب روی تو افطار کنم ...

خورشید عشق

ای عشق ،
این روزها چه بر روز تو آمده ،
که به تشویش سپردی شب عاشقان را ؟! ... ؛
حیف از امروز که بی‌عشق به سرآمد ،
کاش خورشید تو آغاز کند فردا را ... ؛

حوای من ...

حوای من ؛

بر من مگیر این خودستایی را ،

که بیشک ،

تنهاتر از من در زمین و آسمانت ،

آدمی نیست ...

تنهایی

تنهاییم را می‌خواهم با تو قسمت کنم ؛

سهم کمی نیست ... ؛

گسترده‌تر از عالم تنهایی من ،

عالمی نیست ...

قایق

کجایی سهراب ... ،
آب را گل کردند ... ؛
چشم‌ها را بستند و عقل‌ها تعطیل! ،
و بخواطر شکم چه با دل کردند!! ... ؛
صبر کن سهراب ... ،
قایقت جا دارد !؟ ؛
من هم از همهمه داغ این زمین‌یان بیزارم ... ؛