راضی

به ناامیدی ریشخند می‌زنم ؛

شوق تسلیم خدا بودم ،

در دلم است ؛

من راضیم هرچه که او خواهد ...

بالفعل

روزهای من ،

پر از حضور بالقوه توست ؛

به امید آن روز که ،

بالفعل من شوی ...

دل خسته

تو نباشی ،

چه امیدی ،

به دل خسته من ...

چشمانت

به امیـــد یک نگــاه تـــو ،

این قلـــب می‌تپـــد ...

بیم و امید

اگر از بهترین انسان‌ها باشم ،

باز هم گناهانی کرده‌ام که ،

به خاطرشان بیمناک باشم ؛

و اگر از بدترین انسان‌‌ها باشم ،

اعمال خوبی دارم که ،

به خاطرشان امیدوار شوم ...

گناه بزرگ

می‌گویند : در ناامیدی بسی امید است ... ؛

ولی می‌گویم ،

در ناامیدی بسی گنـــاه است

گمشده من

خدایا ، هر کس به دنبال گمشده خود می‌رود ؛

هر کسی برای نجات خود می‌اندیشد ؛

هر کسی به امید و آرزویی زندگی می‌کند ؛

اما من امیـــدی و آرزویـــی ندارم ؛

جز تو گمشده‌ای نمی‌شناسم و جز تو راه نجاتی نمی‌یابم ؛

همه را فراموش می‌کنم ، فراموش کردم ؛

همه را پشت سر می‌گذارم ، گذاشتم ؛

یکه و تنها به سوی تو می‌آیم ؛

و دست نیاز فقط به سوی تو دراز می‌کنم ؛

پ.ن : شهید چمران

نور امید

در میان پریشانی‌های خاطر ،

از میان سیاهی‌ها ؛

نور امید به تو ،

هنوز در دل من می‌درخشد ...