دوستت دارم

وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّکَ

و اگر در آتـشـم بیندازی ٬

به اهالی آنـجا میگویم ،

دوسـتـت دارم.

پ.ن : بخشی از مناجات شعبانیه

پناه من

از آواره شدگانم ؛

گوشه‌ای از جغرافیای دستانت را ،

به من ببخش ...

مبتلا

برای آنکه بفهمی چه کشیدم با تو ،

خــدا تو را به کسی چون تو مبتلا سازد ...

برای خدا

یــکی چشمش را برای خـــدا می‌دهد ؛

اما من و تو ،

می‌تونیم برای خدا ،

چشم‌مان را کنترل کنیم !؟ ...

فقط بعضی‌ افراد ...

بعضی افراد هستند که ؛

آدم نه تنها با آنها مــــا نمی‌شود ؛

بلکه از مـــن بودن هم می‌افتد ...

باران

امروز ؛

باران شیشه‌ی پنجره‌ی اتاقم را شست ؛

ولی در دل من ،

چه کسی نقش تو را خواهد شست !؟...

اول از خود ...

خـودمان را پیـدا کنیم ؛

نیمه گمشده‌مـان پیشکش ...

مثل جهنم

گاهی ؛

انسان یک لحظه اشتباهی میکند ،

اما ،

یک عمر در آن اشتباه می‌سوزد ؛

و صد حیف که قابل جبران هم نیست ... ؛

من این روزها همچین حسی دارم ،

هنوز هم ...

کمی هم عذر بدتر از گناه

آقا چرا قرار ما را جمعه گذاشته ای؟ ؛

در پشت ترافیک ماندم ؛

آخر امروز مردم میروند تفریح ؛

من هم پشت ترافیک آرزوهایم گیر کرده‌ام ...

نور امید

در میان پریشانی‌های خاطر ،

از میان سیاهی‌ها ؛

نور امید به تو ،

هنوز در دل من می‌درخشد ...