قفس

در قفــس دنیــا باز است ،

ولی چه افــسـوس ،

کــه بالـــم شکــسته ...

غم‌های نهفته ...

درِ این دلِ پر غصه را باز مکن ؛

بگذار سر بسته بماند گله‌هایم ...

صاحب خانه

می‌گویند: دل خانه‌ی خـــداست ؛

دوست دارم ،

کلیـــدش را بدهم دست خودش ...

این زلزله‌ها ...

این زلــزله‌ها ،

برای تکان خوردن زمین نیست ،

برای تکان دادن آدم‌هاست ؛

شب بیداری

ایکاش ،

امشب به جای بیــدار ماندن ،

بیــدار شویم ...

شب قدر

امشب شب قــدر است ،

و من ،

قــدری ندارم ...

زخم دلت ...

اوف بر این مــردم ،

که زخـــم دلـــت از آنها ،

بزرگتر از زخم ســرت است ...

دور باید شد از این خاک غریب ...

گاهـی روحــم عاصی می‌شود ،

گاهی دلش می‌خواهد ،

کفش‌هایش را در بیاورد ،

یواشکـی ،

پاورچین پاورچین ،

از این جسم خاکی دور شـود ؛

صدایت می‌کنم ...

اگر جوابم ندهی ،

به اســم دیگرت صدایت می‌کنم ؛

آنقدر صدایت می‌کنم ،

تا دلـــم لایق پاسخت شود ؛

یا رحمان و یا رحیم و یا حمید ...

خدای سکوت

این روزها ،

گاهی ،

خدای سکوت می‌شوم ؛

تا آرامش بعضی‌ها خط خطی نشود ...