مخاطب غایب

این دلنوشت‌ها ،
نه! نه!... ؛
این دردنوشت‌ها ،
برایم نه دل‌نشین و نه زیبا هستند ،
اینها تنها ،
مشتی حرف زخم خورده ،
از بغضی دردناک هستند ؛
از عشقی ناکام ،
که تنها مخاطبش غایب است ... ؛

هَم‌سر

همسر که حسینی باشد ،

تو را زهیر ... ،

و آنگاه که زهرایی باشد ،

خدا تنها داند که چه خواهد کرد ... ؛

خورشید عشق

ای عشق ،
این روزها چه بر روز تو آمده ،
که به تشویش سپردی شب عاشقان را ؟! ... ؛
حیف از امروز که بی‌عشق به سرآمد ،
کاش خورشید تو آغاز کند فردا را ... ؛

حوای من ...

حوای من ؛

بر من مگیر این خودستایی را ،

که بیشک ،

تنهاتر از من در زمین و آسمانت ،

آدمی نیست ...

تنهایی

تنهاییم را می‌خواهم با تو قسمت کنم ؛

سهم کمی نیست ... ؛

گسترده‌تر از عالم تنهایی من ،

عالمی نیست ...

قایق

کجایی سهراب ... ،
آب را گل کردند ... ؛
چشم‌ها را بستند و عقل‌ها تعطیل! ،
و بخواطر شکم چه با دل کردند!! ... ؛
صبر کن سهراب ... ،
قایقت جا دارد !؟ ؛
من هم از همهمه داغ این زمین‌یان بیزارم ... ؛

حضور ذهن

حضور ذهن ندارم... ؛
وقتی حضورت نیست ،
ذهن را می‌خواهم چه کار !؟ ؛

زنگ انشاء

حالا که پر از حرفم ،

دیگر ،

از زنگ انشاء ،

خبری نیست ...

حلالِ حلالت

دل را ربودی ز دستم ؛
حلالِ حلالت ...

خیلی دور ، خیلی نزدیک

فرسنگ‌ها دورم ،
از خدایی که ،
بسیار به من نزدیک است ...