قم

از قـم تمام شد ،
و
از قـم شروع شد ،
داستان عـشـق ...

بهار من

بهـار مـن تـویی ،

که نیامده ،

عطـرت دنیـایم را

فرا گرفته ...

سوز دل

دلــا بسـوز ،

که سوز تــو کارها بکند ...

دل

دل ،

نیست کبوتـر ؛

که چو برخواست ،

نشیند ...

دست خود من نیست

با فکر تـــو می‌خوابم ،
از فکر تـــو بیدارم ،

چه فکر می‌کردم، چه شد ...

چه خـواب‌هایی که ندیدم ؛

چه فکـرهایی که نداشتم ؛

کسی را برای یک لحظه ،

حتی! ؛

به جای تو نمی‌گذاشتم ...